| امکان سنجی برپایی یک سازوکار همکاری منطقه ای برای رویارویی با ایران هسته ای |
| کد مقاله : 1067-IAN |
| نویسندگان: |
|
محمدحسین قنبری * دانشگاه تهران |
| چکیده مقاله: |
| از مواضع و کنش‌های کشورهای منطقه‌ی غرب‌آسیا این‌چنین برمی‌آید که آن‌ها پذیرفته‌اند «ایرانِ در آستانه‌ی هسته‌ای» یکی از واقعیت‌های امروز و آینده‌ی منطقه خواهد‌بود؛ بنابراین می‌شود انتظار‌داشت دولت‌های گوناگون منطقه با توجه با این واقعیت، سیاست‌های تازه‌ای را در‌پیش-بگیرند. با توجه به آشکار‌شدن روند همگرایی کشورهای عربی با رژیم‌صهیونیستی در سال‌های گذشته، یکی از کنش‌های محتمل در آینده‌ی منطقه، شکل‌گیری یک سازوکار همکاری هسته‌ای(با رویکرد نظامی و بازدارندگی) میان رژیم‌صهیونیستی و شماری از کشورهای شورای‌همکاری‌خلیج-پارس(دسته‌ی تندرو – عربستان، امارات و بحرین) برای رویارویی با ایران هسته‌ای است. هدف این پژوهش، امکان‌سنجی برپایی چنین سازوکاری است. با این‌که علوم مدیریت و سیاست‌گذاری پیشتاز پژوهش‌های امکان‌سنجی استند، این پژوهش‌ها جایی نیز در پژوهش‌های علوم سیاسی یافته‌اند. یک پدیده‌ی سیاسی را آن‌گاه می‌شود «ممکن» دانست که بتواند همه‌ی عامل‌های محدودگر را از پیش رو بردارد؛ در این پژوهش با بهره‌گیری از پیشینه‌ی نظری امکان‌سنجی در علوم سیاسی، عامل‌های محدودگر گوناگونی در سه سطح «داخلی»، «منطقه‌ای» و «جهانی» معرفی-شده‌اند. پس از بررسی این عامل‌ها، سه آینده‌ی «همکاری کامل رژیم‌صهیونیستی و کشورهای عربی خلیج‌پارس برای غنی‌سازی بومی عربی»، «رد هر‌گونه همکاری» و «استقرار جنگ‌افزارهای هسته-ای رژیم‌صهیونیستی در این کشورها » به‌عنوان آینده‌های محتمل معرفی‌شدند و از میان آن‌ها، تنها آینده‌ی سوم، یعنی پذیرش رژیم‌صهیونیستی به‌عنوان تأمین‌کننده‌ی بازدارندگی هسته‌ای از سوی کشورهای عربی خلیج‌پارس، به‌عنوان گونه‌ی ممکن همکاری هسته‌ای میان رژیم‌صهیونیستی و این کشورهای عربی شناخته‌شد. |
| کلیدواژه ها: |
| امکان سنجی - همکاری منطقه ای - جنگ افزار هسته ای - بازدارندگی هسته ای |
| وضعیت : مقاله برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |