| منطقه گرایی در سیاست خارجی دولت سیزدهم از نظر تا عمل(زمینه ها و چالش ها) |
| کد مقاله : 1079-IAN |
| نویسندگان: |
|
حسین رفیع *1، سیده فاطمه یاسینی شیاده2، معصومه ولی الهی رودباری2 1دانشیار دانشکده حقوق و علوم سیاسی دانشگاه مارندران 2فارق التحصیل دانشگاه مازندران |
| چکیده مقاله: |
| کشورها در سیاست خارجی خود منطقه گرایی را به عنوان اصلی ثابت و اساسی جهت تأمین، افزایش منافع و امنیت ملی خود برگزیده اند. جمهوری اسلامی ایران نیز همواره منطقه گرایی و همگرایی منطقه ای را متناسب با اهداف و آرمان های خود با فراز و نشیب هایی در دستور کار قرار داده است. در همین راستا، نظر به اینکه متعاقب انتخاب آقای رئیسی، رئیس جمهور، توسعه روابط با کشورهای منطقه و همسایگان، یا به عبارتی منطقه گرایی را به عنوان یکی از اولویت های سیاست خارجی دولت سیزدهم اعلام نموده است، پژوهش حاضر می کوشد به این سوال پاسخ گوید که در شرایط کنونی، عوامل زمینه ساز کامیابی سیاست خارجی ایران برای پیشبرد منطقه گرایی و گسترش روابط با همسایگان کدامند و چه چالش هایی فراروی این هدف قرار می گیرند؟ برای پاسخ به این سوال با بهره گیری از روش توصیفی ـ تحلیلی این فرضیه مورد بررسی قرار می گیرد که اشتراکات فرهنگی، قرابت جغرافیایی و سود متقابل اقتصادی به عنوان عوامل زمینه ساز، و رقابت ها و بی اعتمادی های سیاسی و قدرت های بانفوذ فرامنطقه ای مهمترین چالش های فراروی سیاست منطقه گرایی ایران هستند. یافته های پژوهش مؤید آن است که چنانچه جمهوری اسلامی ایران بتواند با غلبه بر چالش های سیاسی ناشی از رقابت ها و بدبینی های سیاسی درون منطقه ای، زمینه های نفوذ تنش آفرین قدرت های فرا منطقه ای را محدود سازد، سیاست منطقه گرایی و توسعه روابط با کشورهای منطقه و همسایگان، کامیابی قابل قبولی را حاصل می کند. |
| کلیدواژه ها: |
| سیاست خارجی دولت سیزدهم، منطقه گرایی، ایران، خاورمیانه، آسیای مرکزی و قفقاز. |
| وضعیت : مقاله برای ارائه شفاهی پذیرفته شده است |